- بجای رسیدن (مُ زَ لَ)
بجائی رسیدن. (آنندراج). به هدف نائل شدن. به مقصود رسیدن:
آزادگان بجای رسیدند و ما همه
زان رهروان که گرد پس کاروان خورند.
نظیری، سختی زمانه. غم و اندوه. مراد از اشکو الی اﷲ عجری و بجری (در قول علی علیه السلام) غم و اندوه است. (از منتهی الارب)
آزادگان بجای رسیدند و ما همه
زان رهروان که گرد پس کاروان خورند.
نظیری، سختی زمانه. غم و اندوه. مراد از اشکو الی اﷲ عجری و بجری (در قول علی علیه السلام) غم و اندوه است. (از منتهی الارب)